मोरङमा वृक्षारोपण शुरू

उर्लाबारी, ६ साउन/मोरङमा जंगल अतिक्रमण गरी आवादी गरिएको करिव ५ हजार हेक्टर जमिनमा वन विस्तार गर्न योजनावद्ध वृक्षारोपण सुरु गरिएको छ ।
यस वर्ष एक सय हेक्टर बढी क्षेत्रफलमा वृक्षारोपण गर्ने जिल्ला वन कार्यालय मोरङको तयारी छ । जलवायू परिवर्तनको असरबाट बच्न र वातावरण संरक्षणका लागि सरकारले जंगल क्षेत्रलाई २९ प्रतिशतबाट बढाएर ४० प्रतिशत पु¥याउने लक्ष्य अनुसार मोरङमा यस वर्ष वृक्षारोपणलाई व्यापकता दिइएको हो । मोरङ उर्लावारी–४ स्थित सुनझोडा सामुदायिक वनमा अतिक्रमण भएको ८० हेक्टर जमिन मध्ये ४० हेक्टर अर्थात ६० विघा जमिनमा वन महोत्सव नै आयोजना गरी वृक्षारोपण भइरहेको छ ।     स्थानीय सामुदायिक वनको अग्रसरतामा जिल्ला वन कार्यालयले गत वर्ष ४० र यो वर्ष ४० गरी ८० हेक्टरमै वृक्षारोपण भएको छ । यस वर्ष मोरङमा करिव २ लाख नयाँ विरुवा रोप्ने तयारी गरेको जिल्ला वन कार्यालयले जनाएको छ । निजी वन र सरकारी वनमा नयाँ विरुवा रोपिने कार्यालयले जानकारी दिएको छ ।     जिल्ला वन कार्यालय मोरङले पहिलो चरणमा अतिक्रमण भएको तर वस्ती नबसेको जंगल क्षेत्रमा वन विस्तार योजना अघि बढाएको हो । सजिलोबाट अप्ठ्यारोमा जाने नीति अनुसार पहिलो चरणमा त्यस्ता स्थानमा वृक्षारोपण गर्ने जिल्ला वन अधिकृत श्रीप्रसाद बरालले जानकारी दिए ।
उनले दोस्रो चरणमा खेती लगाएका र साना झुपडी बनाएर बसेकाहरूलाई हटाउने र तेस्रो चरणमा
राजमार्ग र त्यस  परिपरि पक्की भवन बनाएर अतिक्रमण गरेकाहरूलाई हटाएर वन क्षेत्र विस्तार गर्ने योजना रहेको बताए ।
अधिकृत बरालले राजनीतिक दलहरूको सहयोग भएमा जिल्लामा भएको ५ हजार हेक्टर अर्थात करिव ८ हजार बिघा जमिनबाट दुई वर्ष भित्र अतिक्रमण हटाउने बताए ।
मोरङमा करिव ५५ ओटा वन समुदायलाई हस्तान्तरण गरिएको छ । मोरङको कूल ५५ हजार ५ सय हेक्टर वन क्षेत्र मध्ये ५ हजार हेक्टर भन्दा बढी अतिक्रमणमा परेको कार्यालयले जनाएको छ ।

प्रवेश शुल्क लिएको विरोधमा तालाबन्दी

दमक, ६ साउन/क्याम्पसले उच्च शिक्षाका लागि भर्नामा आउने विद्यार्थीहरूसँग प्रवेशका नाममा शुल्क उठाएको भन्दै शुक्रबार दमक बहुमुखी क्याम्पसमा अनेरास्ववियुले क्याम्पस प्रमुखको कार्यकक्षमा तालाबन्दी गरेको छ । प्रशासनले एकलौटी ढङ्गले विद्यार्थीहरूसँग प्रवेश परीक्षाको लागि भन्दै रकम असुली कार्य अघि बढाएपछि अनेरास्ववियुले सहमति पालनाको विरोधमा तालाबन्दी गरेका संगठनका दमक क्याम्पस इकाई अध्यक्ष सुमन बञ्जाराले जानकारी दिए । संगठनले सातादिन भित्र माग सुनुवाई नभए थप आन्दोलन गरिने चेतावनी दिएका छन् । प्रशासनले सहमति विपरित निर्णय गरेको विरोधमा गत असार २८ गते
 नै स्मरण पत्र बुझाए पनि सो ’bout प्रशासन गम्भीर नबनेकाले समस्या समाधानका लागि पहिलो चरणमा क्याम्पस प्रमुखको कार्यकक्षमा अनिश्चितकालीन तालाबन्दी गरिएको संगठनद्वारा जारी विज्ञप्तिमा उल्लेख छ ।

२ हजार बढी व्यापारी कार्बाहीमा

विराटनगर, ६ साउन/अवैध रुपमा नापतौलको कारोबार गर्ने र समयमा नापतौल यन्त्रको नवीकरण्ँ नगराई उपभोक्ता ठगी गर्ने पूर्वाञ्चलका २ हजार २ सय ६७ औद्योगिक एवम् व्यवसायी प्रतिष्ठानलाई गुण्ँस्तर तथा नापतौल Ôेत्रीय कार्यालय विराटनगरले कार्बाही गरेको छ ।
कार्यालयका अनुसार आर्थिक वर्È २०६८÷६९ मा पूर्वाञ्चलको १६ जिल्लाका सहरी तथा बजार र ग्रामीण्ँ Ôेत्रमा गरिएको अनुगमनबाट नापतौलमा अनियमिमता देखिएपछि कार्बाही गरिएको हो । कारबाहीमा पर्नेहरूमा तरकारी व्यवसायी र किराना पसलदेखि ठूला उद्योग समेत रहेका छन् ।
कार्यालय प्रमुख शशिभूÈण्ँ यादवले सीमित स्रोत र साधनका बाबजुद विभिन्न स्थानमा टोली खटाई ४ हजार १ सय ५६ व्यवसायी तथा उद्योगीको नापतौल पुनः जा“च नवीकरण्ँ गरिएको जानकारी दिए ।
साथै कार्यालयले ६१ व्यवसायीलाई नापतौल सम्बन्धी नया“ जा“च इजाजतपत्र वितरण्ँ गरेको तथा १ हजार २ सय २३ व्यवसायीलाई नापतौल अनुमतिपत्र
प्रदान गरेको जनाएको छ । यसैगरी, यस वर्È पूर्वाञ्चलका २ सय १४ पेट्रोलपम्पको जा“च गरी अनुमतिपत्र नवीकरण्ँ गरिएको छ ।
ती कारोबारबाट कार्यालयलाई १६ लाख ६४ हजार २ सय रुपैया“ राजस्व सङ्कलन भएको कार्यालयले जनाएको छ ।

गएको वर्ष झापामा ७६ को मृत्यु

बिर्तामोड, ६ साउन/गएको वर्ष झापामा ७६ जनाको सडक दुर्घटनाका कारण ज्यान गएको छ । जिल्ला ट्राफिक कार्यालयका अनुसार गएको वर्ष ०६८÷०६९ मा जिल्लाका जिल्लाका विभिन्न क्षेत्रमा भएका २ सय १४ सडक दुर्घटनामा परी ७६ जनाको ज्यान गएको छ । गत वर्ष ०६७÷०६८ मा भने जिल्लामा २ सय २९ ओटा दुर्घटनामा ८२ जनाको ज्यान गएको थियो ।
जिल्ला कार्यालयका ट्राफिक प्रहरी हवल्दार याम खड्काका अनुसार गएको वर्षमा ४३ लाख रुपैयाँ बढी राजस्व संकलन गरेको छ । सो अवधिमा २७ हजार १ सय ९९ ओटा ट्राफिक नियम उल्लंघन गर्न सवारी साधनहरूलाई कारवाही गरी ४३ लाख ५५ हजार ७ सय ७५ रुपैयाँ राजस्व संकलन गरेको थियो । गत वर्ष ०६८÷०६९ को तुलनामा ६ लाख बढी राजस्व वृद्धि गरेको हवल्दार खड्काले जानकारी दिए । अघिल्लो वर्षमा २५ हजार ५ सय ७३ ओटा सवारी साधनलाई कारवाही गरी ३७ लाख ३ हजार ४ सय ७५ रुपैयाँ उठाएको थियो ।
हाल जिल्लामा जिल्ला ट्राफिक कार्यालय
 सहित ११ ओटा युनिट सञ्चालनमा छ । पछिल्लो पटक गौरादह, बुध’bout क्षेत्रमा अस्थायी ट्राफिक प्रहरी पोष्ट राखिएका छन् ।
यसैगरी, इलाममा अघिल्लो वर्षको तुलनामा आर्थिक वर्ष ०६८÷०६९ मा सवारी दुर्घटनामा परि मृत्यु हुनेको संख्या २७.२७ प्रतिशत घटेको छ ।
जिल्ला ट्राफिक प्रहरी कार्यालय इलामको तथ्याङ्क अनुसार आव ०६८÷०६९ मा ३९ दुर्घटनामा परि १६ जनाले ज्यान गुमाएका छन् । दुर्घटनामा १० जना पुरुÈ, ४ महिला र  २ बालबालिकाले ज्यान गुमाएका हुन् । अघिल्लो वर्ष विभिन्न ५१ दुर्घटनामा २२ जनाको मृत्यु भएको थियो । मृत्यु हुनेमा १८ जना पुरुÈ,  २ महिला र २ बालबालिका थिए ।
त्यसैगरी अघिल्लो वर्षको तुलनामा दुर्घटनामा परि गम्भीर घाइते हुनेको सङख्या घटेको छ । गत वर्ष ७५ जना गम्भीर घाइते भएकामा आव ०६८÷६९ मा २७ जना रहेको ट्राफिक प्रहरीको तथ्याङ्कमा उल्लेख छ । दुर्घटनामा २१ जना पुरुÈ र ६ महिला गम्भीर घाइते भएका हुन् ।
कार्यालयका अनुसार ट्राफिक नियम सम्बन्धी जनचेतना र ट्राफिक नियमलाई कडाईका साथ पालना गराएपछि दुर्घटनामा मृत्यु हुनेको संख्यामा कमी आएको हो ।
पछिल्लो समयमा मादक पदार्थ सेवन (मापसे) गरी सवारी चलाउनेलाई कार्बाही गर्न थालेपछि इलाममा यस्तो संख्या घट्न थालेको ट्राफिक प्रमुख डम्बरबहादर थापाले बताए ।
१७ गते सिगूलाई उनको पञ्चमी–६ को घरबाट एक थान कटुवा पेस्तोल, एक राउण्ड गोली, धनुÈका“ण्ँ र तीर सहित पक्राउ गरेको थियो । जिल्ला प्रशासनको आदेशले थुनामा रहेका उनले भूमिगत समूहको नाममा विभिन्न व्यक्तिलाई धम्क्याएर चन्दा उठाउने गरेका थिए ।

पहिरोले दुई घर विस्थापित

ताप्लेजुङ, ६ साउन/ताप्लेजुङ बिहीबार राति गएको पहिरोले ताप्लेजुङको मेहेले गाविस–९ का दुई परिवार विस्थापित भएका छन् । घरमाथिबाट झरेको पहिरोले बीरबहादुर राई र भीमकुमार राईको परिवार विस्थापित भएका हुन् । उनीहरू छिमेकीकोमा शरण्ँ लिएर बसेको स्थानीय दिपेन्द्र कडरियाले बताएका छन् ।

करेन्ट लागेर मृत्यु

उर्लाबारी,६ साउन/करेन्ट लागेर शुक्रबार अपरान्ह मोरङको बयरवन–८ का ३० वर्षीय डम्बर श्रेष्ठको मृत्युु भएको छ ।
विद्युतको नाङ्गो तारबाट फ्याक्सिबल तार जोडेर स्थानीय दही खोलामा करेन्ट लाएर माछा मार्ने क्रममा अपरान्ह २ बजे श्रेष्ठको मृत्युु भएको स्थानीय पूर्ण बोहोराले जानकारी दिए ।

विपी स्मृति दिवस मनाइ“दै

दमक,६ साउन/तिसौं बिपी स्मृति दिवशको सन्दर्भ पारेर नेपाली कांग्रेस दमक नगर समितिले नगरका सबै १९ वटा वडामा कार्यक्रम गर्ने तय गरेको छ ।
नगरसभापति ढुण्डीराज भण्डारीका अनुसार भोलि वडा नम्बर १५ मा वडा पार्टी कार्यालय उद्घाटन हुने छ ।
यसैगरी अन्य वडा पार्टी कार्यालयले पनि
 स्मृति दिवश तथा अन्य कार्यक्रम हुने तय भएको छ । वडा नम्बर ८, १४, १८ र १९ मा बाहेक अन्य वडाहरूमा वडा पार्टी कार्यालय स्थापना भइसकेको पार्टीले जनाएको छ ।

saun 6

स्रष्टा धनकुटे कान्छा र भाइ सुर्य सुब्बासँग विहिवार साँझ दमकस्थित सडक विभाग कार्यालय परिसरमा प्रकाश आङ्देम्बेद्वारा खिचिएको फोटो । फोटो : प्रकाश आङ्देम्बे

‘पाइलट बन्छु’ – तोतेबोली

तिम्रो नाम के हो ?
Þमेरो नाम हिस्टन पौडेल हो ।
कुन स्कुल र कतिमा पढ्छौँ ?
Þम सर्वोदय विद्यालयको कक्षा एलकेजीमा ।
तिम्रो बुवा आमाको नाम के हो ?
Þबुवाको नाम विष्णु र आमाको नाम दुर्गा हो ।
तिम्रो बुवा र आमा के काम गर्नु हुन्छ ?
Þबुवा नगरपालिकामा र आमा घरमा काम गर्नुहुन्छ ।
तिमीलाई कुन किताब पढ्न मन लाग्छ ?
Þमलाई ‘म्याथ’ मन लाग्छ ।
तिम्रो स्कूलमा मिल्ने साथी को हुन् ?
Þनिशन हो ।
तिमी घरमा झगडा गर्छौ रे हो ?
Þहोइन नि ।
स्कूलदेखि घर आएपछि के–के गर्छौ ?
Þलुगा फेर्छु, खाजा खान्छु अनि होमवर्क गर्छु
होमवर्क पछि ?
Þटिभी हेर्छु , टिभीमा टोम एण्ड जेरी मन पर्छ ।
पछि ठूलो भएर के बन्छौ ?
Þपाइलट बन्छु ।
पाइलटले के काम गर्छ थाहाँ छ ?
Þआकाशमा जहाज उडाउँछ ।

केबुलकारको कथा

कार्तिकेय घिमिरे
नमस्कार ! मेरो नाम रज्जु गाडी हो । मलाई अंग्रेजीमा केबुलकार भन्छन् । कसैकसैले भने मलाई गोन्डोला पनि भन्छन् । आज म तपाईलाई आफ्नो यात्राको कथा सुनाउछु है ।
मलाई मनकामना दर्शन प्रा.लि. नाम गरेको कम्पनीले नेपालमा ल्याएको हो । मानिसहरु नेपालमा मलाई मनकामना केबुलकारको नामले चिन्छन् । मलाई एसडब्लु कमपनीले बनाएको हो । पहिलो सुरुमा नेपाल आउँदा म निक्कै डराएको थिएँ । ठूला–ठूला पहाड माथिबाट दौडदा मेरो जिउ नै सिरिङ् हुन्थ्यो । अहिले मलाई बानी परिसक्यो । मनकामना मन्दिरको दर्शन गर्न जाने यात्रु बोकेर वारिपारी गर्न मलाई निक्कै मज्जा आउँछ ।
दिनदिनै थुप्रै मान्छे मेरो जिउमाथि चढेर मनकामना मन्दिर जान्छन् । म एक पटकमा ४५० किलोसम्मका ६ जना मान्छेलाई बोक्न सक्छु । मान्छेहरु म माथि चढेर निकै रमाउँछन् । कति मान्छेहरु त आहा ! केबुलकार चढ्दा त प्लेन चढे झै रमाइलो हुँदोरहेछ भनेर एकदमै रमाउँछन् । धेरै वर्षदेखि मान्छेलाई मनकामना पु¥याउने काम मैले गर्दै आएको छु ।
म माथि चढ््न आउने मान्छे थरिथरीका हुन्छन् । कोही मान्छेदेखि मलाई हाँसो उठ्छ । कोही मान्छेदेखि रिस पनि उठ्छ । कोही मान्छे भने मलाई धेरै माया गर्छन् । यस्तै हाँसो, रिस र मायाको मेरो यात्राको कथा सुरु गरुँ है ।
एक दिनको कुरा हो । एउटा मोटो मान्छे लमक्लमक् गर्दै ममाथि चढ्यो । उसले भादगाउँले टोपी लगाएको थियो । उसले त्यो दिन वारि फर्कने बेलामा चारजना केटाएउटी आमैसँगै चढे । म दौड्न सुरु गर्नासाथ ’em याहु ! केबुलकार हिँड्यो भनेर कराउन थाले । ’em खुसी भएको देख्दा मलाई पनि खुसी लाग्यो । म पहाडबाट बिस्तारै तलतिर दौडदै थिएँ । ति केटामध्येको एउटा अलि छुच्चो जस्तो देखिने केटाले चुइँगम खाएर मेरो जिउमा ट्याप्प टाँसिदियो । मलाई झनक्क रिस उठ्यो । म चिच्याउँदै कराएँ– ए भाइ तिमीले मेरो जिउमा किन फोहोर टाँसेको हँ ? मैले अचानक कराउँदा ति चारैजना केटा निक्कै डराए । मैले फेरि नरम हुँदै भने– यसरी अर्काको जिउमा फोहोर गर्नु राम्रो हो त ? सबैले होइन अब हामी यस्तो गर्दैनौँ भनी एकै स्वरमा कराए । मलाई ठीकै लाग्यो ।
जाने बेलामा ति चारैजनाले मलाई बाइबाइ केबुलकार दाई भनेर गए । मलाई एकदमै आनन्द आयो । एकदिन त क्या गजब भयो नि ! एकजना दाइ धोती लगाएर पान चपाउँदै म माथि चढे । त्यो दिन उनी एक्लै थिए । मैले दौडाउँदै उनलाई पारीको स्टेशनतिर लग्दै थिएँ । मस्र्याङ्दी नदीको माथिको आकाश मार्गमा पुगेपछि झ्याप्प बत्ती गयो । म ठ्याक्क रोकिएँ । ति त डराए जोडसँग रुन पो थाले बा ! मैले उनलाई सम्झाउँदै भने– ए भाइ साहेब ! नरुनुहोस् । अहिले एकछिनमा जेनेरेटर (बिजुली निकाल्ने मेसिन) चल्छ । अनि म दौडिहाल्छु नि । मेरो कुरा सुनेर ति चुप भए । उनी मेरो जिउमा अडेस लागेर शान्त भइ बसे । पाँच मिनेटपछि म दौडन सुरु गरेँ । ति दाई खुसीले रमाए । मलाई पनि खुसी लाग्यो ।
पारीको स्टेशनमा उत्रने बेलामा ति दाजुले पान खाएको मुखले मेरो जिउमा प्याच्च थुके  उनको स्वभाव देखी मलाई झनक्क रिस उठ्यो । धेरै कुरा सोचेर केही नबोली बसेँ । त्यो दिनभरी मेरो ‘मुड अफ’ भयो । त्यसपछि के–के भयो मलाई केही कुरा सम्झना छैन । त्यसको दुई चार दिनपछि भने म फेरि चङ्गा भएँ । मेरो मन फुरुङ्ग भयो । म आज कस्ता यात्रु आउने हुन् भनी उनीहरुको प्रतिक्षामा थिएँ । एउटी सानी बच्ची फुर्किदै म माथि चढिन् । उनीसँगै उनकी आमा पनि थिइन् ।
मेरो जिउमाथि चढ्नेबित्तिकै ति बच्चीले खुसी हुँदै भनिन्– मामु बिस्तारै बसिस्यो, केबुलकार अंकललाई दुख्ला नि ! मलाई अचम्म लाग्यो । मैले ति बच्चीलाई निक्कै नियालेर हेरेँ । उनका साना–साना आँखा थिए । गोलो चिटिक्क परेको हँसिलो अनुहार थियो । म एकटकसँग ति बच्चीलाई हेर्दै दौडिरहेको थिएँ । त्यति नै बेला अचानक आकाश कालो भएर आयो । बादल गुडुङ गुडुङ गर्दै कराउन थाल्यो । ठूलो आँधीबेहेरी आयो । बच्ची रुन कराउन थालिन् । ‘नरोऊँ नानी तिमीलाई केही हुँदैन । म तिमीसँग छु नि’– मैले भनेँ । मेरो बोली सुनेर बच्चीले अचम्म मान्दै मलाई ट्वाल्ल हेरिन् । मलाई चिनिनौँ ? म तिम्रो केबुलकार अंकल हुँ । मैले बच्चीलाई सम्झाउँदै भनेँ । त्यसपछि बच्ची रुन छाडिन् । उनले आफ्ना साना आँखाको आँशु पुछ्दै भनिन्–‘अंकल’ । मलाई डर लाग्यो । छिटो मनकामना मन्दिर लैजानुस् न भन्या । प्यारी बच्चीको आँखामा आँसु देखेर मलाई हावासँग झोँक चल्यो । म पनि के काम, बेतोडसँग हावालाई टेर्दै नटेरी पारि स्टेशनतिर दौडिएँ । बच्ची खुसी हुँदै हाँस्न थालिन् । मलाई पनि खुसी लाग्यो । पारिको मनकामना स्टेशनमा पुगेपछि बच्ची मेरो जिउबाट उत्रिन् । उनी ‘मामु केबुलकार अंकललाई पनि मनकामना मन्दिरमा लैजाने’ भनेर जिद्दि गर्न थालिन् ।